تو ...

                            تو............

نیاز دستانم را در هزار کجاوه ی نور به آسمانت می فرستم

و شوق رقصیدنم را تا بلوری ترین کاخهای ابر پرواز می دهم

از پل نگاهت می گذرم و هر جای لحظه هایت در امتداد خواستن

فریاد می شوم !

چون موجی در تو می غلطم و می پیچم ،در تو می آمیزم ،آغشته میشوم، می جوشم

زمین مبهوت از این دیدار ....از این پیوند.... از این تکرار

از این جوشش... از این فریاد

از این اندام چون عاجی تراشیده

تلؤلویی موزون، جذبه ای تا بی کرانه نا مفهوم ، حرارتی ملموس

از تجلی آغوش ...

گذر از تردید ، از وهمی تا آنسوی برکه ای خاموش

صداقت مفهوم عمیق خواستن تن

با تو می خرامم حجمی از من جدا می شود و به دورترین مکان زیبایی میرود

هذیان شیرینی ست حلول مجدد خاطرات

پژواک مبهمی که در اعماق وجود جوانه میزند... ریشه می دواند ....برگ می افشاند

آه... چه هذیان شیرینی ست !!

تو...

هزاران بار تقدیم تو باد .

منبع : برکه ی نیلوفری احساس من